سلام
اين روزها بيست و يكمين سالگرد اعدام هزاران نفر در زندانهاي ايران در تابستان 67 است. يكي از ظلمهاي مضاعفي كه به آن جوانان مظلوم شد بي اطلاعي و بيخبري مردم از عمق فاجعه بود. علتش هم فقدان رسانه هاي آزاد و سركوب شديد حكومت در آن دوران است و هم آغشته شدن اين فاجعه به منافع و تبليغات سازمان مجاهدين خلق كه مانع ديده شدن واقعيت آن ماجرا شد. يكي از بهترين منابعي كه به طور خلاصه و با روشي علمي به تبيين آن فاجعه پرداخته مقاله دكتر يرواند آبراهاميان استاد ايراني دانشگاه نيويورك در تاريخ است كه كتاب معروف «ايران بين دو انقلاب» ايشان به فارسي ترجمه و توسط دو ناشر مختلف بارها تجديد چاپ شده‌است. بد نيست اين مقاله كه مختصر و با زباني روان نوشته شده و پيوست اين ايمل است را بخوانيد و به ديگران هم بدهيد بخوانند و در اين روزها كه باز ايران بوي خون مي دهد يادي هم از هزاران جواني كنيم كه بيگناه و بي‌خبر كشته شدند و جنازه‌هايشان را حتي به خانواده هايشان ندادند تا خودشان دفن كنند و اخرين نگاه را به پيكر فرزندانش‌ان بياندازند
اي كاش دور نباشد روزي كه بر خاك ايران به جاي خون، دانه بپاشيم
نيما نامداري
Posts
No comments:
Post a Comment